Druk posiada wiele odmian, można wyróżnić różne techniki drukarskie i ich warianty. Wynalezienie druku przez Gutenberga pozwoliło spopularyzować produkt, jakim były książki, wśród szerokiej grupy odbiorców. Jednak pierwsi druk wynaleźli Chińczycy w siódmym wieku. Była to technika drzeworytnicza. Z biegiem wieków udoskonalano ten wynalazek i tworzono jego alternatywne wersje, wykorzystywane przez artystów-grafików. Miedzioryty, linoryty, litografia — to wszystko to rodzaje grafiki warsztatowej, która pozwala tworzyć wiele sztuk jednej ilustracji. Techniki te różnią się wykorzystywanymi materiałami do tworzenia matryc i procesem powstawania odbitek. Jedną z odmian druku jest również sitodruk, który w swojej specyfikacji jest wykorzystywany do tworzenia nadruków na tekstyliach. Druk sitowy powstał w Japonii, gdzie już w XVII wieku był wykorzystywany do ozdabiania kimon, a w XX wieku miał duży wpływ na rozwój pop-artu, który to kierunek sztuki był nastawiony na zmasowane ilości odbitek np. jednej podobizny.
Technika sitodruku na stałe zagościła w przemyśle odzieżowym, ponieważ, poza możliwością tworzenia wielu kopii jednej ilustracji czy logo, jest niezwykle trwała i odporna na spieranie. Znakowanie sitodrukiem ubrań pozwala m.in. na tworzenie odzieży firmowej czy reklamującej określoną firmę, organizację czy produkt. Proces sitodruku jest skomplikowany, a sama technika wymaga dużego nakładu środków, więc jest to bardzo opłacalna metoda tworzenia nadruków na ubraniach przy wieloilościowych seriach jednego projektu. Sam proces powstawania sitodruku jest niezwykle ciekawy, a co więcej, możliwy do odtworzenia w warunkach domowych. Jedynie należy pamiętać, że profesjonalne pracownie i zakłady posługują się najnowocześniejszym sprzętem, który wpływa znacząco na wysoką jakość sitodruku. W domu, choć możemy stworzyć proste druki sitowe, to nie będą one tak trwałe, ani dokładne jak te pochodzące z wyspecjalizowanych firm i zakładów.
Proces sitodruku niewątpliwie musi zacząć się od stworzenia odpowiedniego sita z naniesionym na niego szablonem. Zależnie od tego z ilu różnokolorowych elementów będzie się składał nadruk, tyle osobnych sit będzie potrzebnych. Samo sito składa się z ramy i naciągniętej na nią siatki. Specjalnymi zalepiaczem lub emulsją światłoczułą (istnieje kilka technik) należy zatkać otwory, przez które nie chcemy, żeby przeszła farba. Należy zostawić otwarte tylko te oczka, które odpowiadają szablonowi, który jest kształtem naszego nadruku lub jego elementu. Zależnie od wybranej substancji do zalepienia oczek, będziemy suszyć lub naświetlać nasze sito, by substancja stwardniała i stała się nieprzepuszczalna. Potem następuje już właściwy proces znakowania sitodrukiem. Na koszulkę lub inny rozłożony materiał kładzie się sito, na które z kolei nanosi się specjalną farbę i przepycha ją raklą od brzegu do brzegu sita z odpowiednim uciskiem, by mieć pewność, że nadruk został właściwie naniesiony na tkaninę. Proces przeprowadzany jest od ogółu do szczegółu — najpierw nanosimy główny kształt z wypełniającym go kolorem, następnie, kolejnymi sitami coraz mniejsze elementy, by na końcu dodać kontury. Skończony druk sitowy należy odpowiednio utrwalić i gotowe.
Opisana technologia odnosi się do najbardziej tradycyjnego podejścia do sitodruku. Bardziej nowoczesną i zarazem trwalszą metodą jest DTF - druk transferowy. Polega on na nadrukowaniu właściwego oznaczenia czy logo na specjalne folię lub papier. Przeniesienie z folii (papieru) na materiał odbywa się przy nagrzewaniu folii, dlatego można nazwać tę technikę również termotransferem. Jest to metoda, niezwykle trwała, odporna na spieranie. Co więcej, nadruki tworzone w ten sposób mogą być wielokolorowe i umieszczane nie tylko na koszulkach, ale też w trudniej dostępnych miejscach jak kołnierzyki, ale też bluzy, czapki, gadżety lub worki. Można stosować to do tkanin naturalnych i sztucznych. Efekt tej wersji DTF-u jest idealnie kryjący i możemy liczyć tu na tonalne przejścia między kolorami, więc jest to nadruk wysokiej jakości. Druk transferowy nie wymaga tworzenia sit, więc jest też dużo bardziej oszczędny.
Wraz z rozwojem technologii pojawiają się coraz bardziej unowocześnione techniki nanoszenia różnego rodzaju grafik czy zdjęć na odzież, ale też inne przedmioty. Sitodruk ulepszany przez wieki wstał się tak doskonałą techniką, że pomimo dostępnych innych możliwości jak na przykład druk cyfrowy, który pozwolił na nanoszenie na ubrania zdjęć czy skomplikowanych grafik, to nikt nie zamierza rezygnować z druku sitowego. Decyduje o tym przewaga jakościowa, jako że sitodruk to wciąż najtrwalsza technika, która pozwala na wyjątkowe, kolorowe i estetyczne nadruki, które wytrzymują dłuższy czas użytkowania niż druk cyfrowy (DTF). Jednak przez pewne ograniczenia tej techniki nie stosuje się jej do tak skomplikowanych wizualnie nadruków, do jakich służy druk DTG. Możemy więc zauważyć tu pewien podział na rodzaj skomplikowanych grafik przeznaczonych do druku cyfrowego i na proste grafiki i logo, którymi znakuje się odzież za pomocą sitodruku. Trudno więc mówić, czy jeden, czy drugi rodzaj druku jest lepszy bądź gorszy, choć jakościowo pewną przewagę ma sitodruk. Należy też dodać, że druk sitowy (zwany też serigrafią) jest techniką stosowaną też przez grafików warsztatowych do tworzenia sztuki, a także, jako że posiada proste wymagania technologiczne — każdy może spróbować swoich sił w tworzeniu własnych, oryginalnych znakowań w domu, bądź za niedużą kwotę zamówić profesjonalne nadruki w wyspecjalizowanej firmie.
Hutnicza 18a, 81-061 Gdynia
